یکی از حامیان مادران عزادار ربوده شد

یکی از حامیان مادران عزادار بیش از 4 هفته است که ربوده شده و در بازداشت بسر می برد

بنابه گزارشات رسیده به فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، خانم فرزانه زینالی یکی از حامیان مادران عزادار بیش از چهار هفته است که توسط مامورین وزارت اطلاعات ربوده شده و از وضعیت وشرایط او هیچ خبری در دست نیست.
خانم فرزانه زینالی 53 ساله متاهل و دارای 2 فرزند و از حامیان مادران عزادار می باشد .او روز 19 دی ماه از منزل خارج و به قصد شرکت در مراسم اعتراضی مادران عزادار عازم پارک لاله می شود ولی در مسیر مورد یورش مامورین وزارت اطلاعات قرار می گیرد و ربوده شد و به نقطه نامعلومی منتقل می شود. از آن زمان تاکنون هیچ خبری از وضعیت و شرایط و حتی مکان بازداشت او خبری در دست نیست.
خانواده او از زمان دستگیری تا به حال بارها به دادگاه انقلاب و زندان اوین برای پیگیری وضعیت و شرایط و محل نگهداری او بطور مستمر مراجعه می کنند اما از دادن هرگونه جوابی به این خانواده خوداری می کنند. آنها فقط یکبار به این خانواده گفته اند که او در بازداشتگاهی نزدیک قم در زندان بسر می برد. آنها از گفتن محل دقیق و یا دادن آدرس این محل به خانواده زینالی خوداری کردند. این خانواده تحت فشار روحی بازجویان وزارت اطلاعات قرار دارند که از بازداشت و بی اطلاع بودن آنها از وضعیت خانم زینالی را نباید با فعالین حقوق بشر و رسانه ها در میان بگذارند در غیر اینصورت خانم زینالی و خانواده اش عواقب بد آن را خواهند دید.
تهدید جدی وجود دارد که زندانیان سیاسی زن که در اعتراضات اخیر دستگیر شده اند به بازداشتگاههای مخفی در نزدیکی قم جهت شکنجه های غیر انسانی منتقل شده باشند. همچنین خطر جدی وجود دارد که او تحت شکنجه های وحشیانه برای گرفتن اعترافات دروغین جهت پرونده سازی و صدور حکم سنگین قرار گیرد.
درچند روز اخیر مامورین وزارت اطلاعات به منزل خانواده زینالی یورش بردند . پس از بازرسی طولانی از تمامی نقاط منزل آنها لپ تاپ برادرش و کامپیوتر، آلبوم های عکس و سایر وسائل شخصی او را با خود برده اند.
همچنین از سرنوشت مادر دیگری از حامیان مادران عزادار از پس از روز عاشورا که توسط بازجویان وزارت اطلاعات ربوده شده است خبری در دست نیست.اطلاعات تکمیلی در این باره متعاقبا اعلام خواهد شد.
در حال حاضر علاوه بر 2 مادر فوق ، خانم پروانه مداح راد از حامیان مادران عزادر مدتهاست که در بند مخوف 209 زندانی است اخیرا او را به بند زنان زندان اوین منتقل کرده اند ولی او همچنان در بازداشت بسر می برد .هدف از ربودن و بازداشت حامیان مادران عزادار برای ایجاد رعب و وحشت و ممانعت از انجام اعتراضات هفتگی آنها و تن ندادن به خواسته های به حق مادران که همانا دستگیری و مجازات آمران و عاملین کشتارهای مردم ایران است.
فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران،ربودن حامیان مادران عزادار و انتقال آنها به بازداشتگاههای مخفی در اطراف قم و یا ادامه بازداشت سایر مادران اهانتی بزرگ به تمامی مادران می داند و آن را محکوم می کند و از کمیسر عالی حقوق بشر و گزارشگران ویژه زنان سازمان ملل خواستار اقدام فوری برای آزادی حامیان مادران عزادار از زندانهای این رژیم است.

14 بهمن 1388 برابر با 03 فوریه 2010
گزارش فوق را به سازمانهای زیر ارسال گردید:
کمیساریای عالی حقوق بشر
کمسیون حقوق بشر اتحادیه اروپا
سازمان عفو بین الملل

سازمان دیدبان حقوق بشر

هفدهم بهمن؛ روز حمایت از گزارشگران حقوق بشر

روزآنلاین- سارا مقدم- جمعی از کنشگران کمیته گزارشگران حقوق بشر به همراه عده ای از فعالان مدنی، در پی زندانی شدن برخی از اعضای این کمیته و همچنین افزایش فشار برآنها در زندان برای گرفتن اعترافهای تلویزیونی و وارد کردن اتهامهایی نظیر محاربه، با انتشار بیانیه ای از مردم دعوت کردند که روز 17 بهمن را روز همبستگی با کمیته گزارشکران حقوق بشر بنامند.

نیلوفر گلکار یکی از کنشگران این کمیته در گفت و گو با روز از فعالیتهای کمیته گزارشگران حقوق بشر و شرایط فعلی اعضای آن سخن گفته است.

خانم گلکار اگر چه نام کمیته، این روزها نام آشنایی است و در مورد کنشگران این گروه در زندان و برخورد با آنها خبرهای زیادی منتشر می شود اما هنوز بسیاری از مردم خود کمیته را نمی شناسند. لطفا از این گروه و فعالیتهایتان بگویید.

کمیته گزارشگران حقوق بشر از حدود 5 سال پیش با همکاری تعدادی از دانشجویان تشکیل شد. آن موقع نامش کمیته دانشجویی گزارشگران حقوق بشر بود که بعد از مدتی با فارغ التحصیل شدن و یا ستاره دار شدن و محروم از تحصیل شدن اعضا، نام دانشجویی از اسم کمیته حذف شد. ابتدا کار کمیته بیشتر روی موضوع حقوق زندانیان و اخبار زندانیان سیاسی بود که به مرور در حوزه های دیگر گسترش یافت. حوزه هایی مثل اعدام کودکان، کودکان کار و خیابان، حقوق اقلیت های مذهبی، زنان، دانشجویان و غیره.

از اعضای زندانی این کمیته بگویید.

در حال حاضر 7 عضو کمیته یعنی شیوا نظر آهاری، پریسا کاکائی، کوهیار گودرزی، مهرداد رحیمی، سعید کلانکی، سعید حائری و سعید جلالی فر بازداشت هستند. شیوا نظر آهاری در تابستان 88، صد روز در بازداشت بود. درواقع برخورد جدی و سیستماتیک با کمیته از 10 آذر و با بازداشت سعید جلالی فر و سعید کلانکی و همچنین بازداشت شیوا شروع شد و با بازداشت کوهیار گودرزی و سعید حائری در 29 آذر و سپس پریسا کاکائی و مهرداد رحیمی ادامه پیدا کرد.

فکر می کنید علت این برخورد ها چیست؟

برخورد با این شدت با بچه های کمیته به علت فشار برای محدود کردن اطلاع رسانی در حوزه حقوق بشر و بستن سایت است. الان در یک دوره ای هستیم که نقض حقوق بشر به شدت افزایش یافته و فشار بر سایت هم که سایتی حقوق بشری و فعالیتش در راستای اطلاع رسانی از موارد نقض حقوق بشر است در همین دوره افزایش یافته است. وقتی دیدند با بازداشت اعضا، سایت متوقف نشد، حالا سعی دارند با طرح اتهامات واهی و ربط کمیته که نهادی کاملا مستقل است با مجاهدین خلق آن را زیر ضرب ببرند تا از طرفی فعالیت سایت را متوقف کنند و از طرف دیگر اعضای بازداشت شده، تحت فشار زیادی برای اعتراف و مصاحبه قرار بگیرند که منجر به دادن حکم سنگین خواهد شد. یعنی به گونه ای می خواهند فعالیت حقوق بشر در کشور تعطیل شود. از طرف دیگر فشار بر اعضای باقیمانده کمیته نیز افزایش یافته و تعدادی از آنها پس از تهدید های فراوان اجبارا مخفی شده اند.

از آخرین وضعیت آنها خبری دارید؟

آخرین وضعیت بازداشت شده ها به این شکل است که شیوا نظر آهاری نزدیک به 50 روز است در انفرادی به سر می بر؛ این فشار شدید برای گرفتن اعتراف دروغین است. کوهیار گودرزی و مهرداد رحیمی نیز تحت فشار زیادند. مهرداد تحت فشار برای مصاحبه اجباری نیز هست. سعید حائری و پریسا کاکائی هم در سلول های سه یا چهار نفره بند 209 هستند و سعید جلالی فر و سعید کلانکی بعد گذشت دو ماه همچنان بلاتکلیف در بند عمومی زندان اوین هستند. اما الان تلاش های جدیدی برای حمایت از اعضای در بند کمیته شکل گرفته. یک کمپینی دارد شکل می گیرد که روز 17 بهمن را روز همبستگی با کمیته گزارشگران نامگذاری کنیم و بیانیه آن نوشته شده.

برنامه های این کمپین چیست؟

برنامه ها برای این روز به این شکل است که از همه مردم می خواهیم به هر شیوه که خود می دانند از فعالان حقوق بشر دربند کمیته حمایت کنند. روزنامه نگاران و وب نگاران مطالب، خبرها و گزارشهای آنان را پوشش بدهند و بلاگرها اگر می توانند نام وبلاگ خود را در حمایت از کمیته تغییر دهند. به طور کلی هر نوع ابتکار عملی که خودشان به ذهنشان می رسد قطعا کمک کننده است.

کمیته گزارشگران حقوق بشر پیش از این به دلیل اتهاماتی که به اعضای این کمیته در زندان وارد شد و خبرهایی که از افزایش فشار دستگاه امنیتی- قضایی برآنها حکایت می کرد، ضمن بیانیه ای از اتهامات وارد شده تبری جست.

در این بیانیه که انتشار عمومی یافت آمده بود: طرح ياوه اي چون ارتباط کميته با سازمان مجاهدين خلق از سوي کارشناسان اطلاعات چيزي جز زمينه سازي براي حذف فيزيکي مجموعه اي خوشنام که از بدو تاسيس صرفا در عرصه حقوق بشر فعاليت کرده است، ارزيابي نمي شود. براي ما و همگي فعالان حقوق بشر دفاع از حقوق انساني تک تک افراد، فارغ از گرايشات سياسي، مذهبي، قومي و... اصل بوده است و به صراحت نيز اعلام ميداريم در کنار فعاليت در کليه عرصه هاي حقوق بشر اعم از حقوق زنان، کودکان، کارگران، اقليتهاي قومي، مذهبي جنسي و... از حقوق همه زندانيان سياسي و عقيدتي بدون در نظر گرفتن گرايش آنان و حتي بدون در نظر گرفتن مجرم بودن يا نبودن آنان دفاع نموده و ذره اي از اين آرمان انساني عقب نشيني نخواهيم نمود.

این کمیته همچنین برخورد جدید با فعالان حقوق بشر را شیوه ای خطرناک دانسته و اعلام کرده بود: طرح اين ادعاي گزاف از سوي وزارت اطلاعات زنگ خطر ديگري است براي کليه فعالان حقوق بشر در ايران که به سادگي از کنار اين بازي سخيف نگذرند. برخورد امروز اطلاعات با کميته گزارشگران حقوق بشر اولين مورد نيست و آخرين مورد هم نخواهد بود اما اين بدعت نا مبارک انتساب فعاليت مستقل حقوق بشري به اين يا آن گروه سياسي و تفهيم اتهام محاربه به فعالين حقوق بشر بدون کوچکترين سند و حتي نشانه اي بايد در همين قدم نخست عقيم گردد. از همين روست که ضمن تاکيد مجدد بر استقلال خويش از همه نهادهاي حقوق بشري ملي و بين المللي انتظار حمايت، همراهي و اعتراض به اين برخورد ظالمانه داشته و حق خويش را در شکايت به مجامع بين المللي در قبال برخورد وزارت اطلاعات جمهوري اسلامي محفوظ مي دانيم.

اعتراض همگاني براي جلوگيري از فاجعه قتل عام زندانيان سياسي در ايران

 

بدنبال اعتراضات مردم به تقلب گسترده در انتخابات رياست جمهوري و متعاقب آن دستگيري، زنداني، شکنجه و تجاوز و کشتار مردم توسط حاکمين ايران؛ اخيراً نيز دو تن از زندانيان سياسي اين وقايع به نامهاي محمد علي زماني و آرش رحماني پور به اتهام محاربه و اقدام عليه امنيت ملي به جوخه هاي اعدام سپرده شدند و عده اي ديگر نيز با همين اتهامات در خطر اجراي حکم اعدام هستند.

همانگونه که در اطلاعيه هاي قبلي هشدار داده بوديم ؛ حاکمين ايران، براي ايجاد جو رعب و وحشت در ميان مردم، در صدد وادار کردن زندانيان سياسي به اعتراف تحت فشار و شکنجه و بدنبال آن به راه انداختن موجي از اعدام زندانيان سياسي هستند تا بدينوسيله مردم را از پيگيري خواستها و مطالباتشان، بخصوص در اعتراضات احتمالي 22 بهمن، منصرف سازند.

با توجه به کارنامه نقض گسترده، مستمر و برنامه ريزي شده حقوق بشر در ايران، حاکمين ايران در جواب به خواستها و اعتراضات مردم همواره سرکوب را به عنوان تنها ابزار انتخاب کرده اند و بدين خاطر اينبار نيز از به راه انداختن موج اعدام زندانيان سياسي ، همانند سالهاي ۶۰ و ۶۷، ابايي نخواهد داشت.

ما، بعنوان جمعي از نهادهاي حقوق بشر ايراني، اعدام اين دو زنداني سياسي را بشدت محکوم مي کنيم و از تمامي نهادهاي مدني و حقوق بشر ايراني و بين المللي و فعالين اجتماعي و سياسي تقاضا مي کنيم عليه اين فاجعه حقوق بشري در ايران هر آنچه در توان دارند بکار گيرند.

ضمناً مهمترين راه جلوگيري از گسترش موج اعدام زندانيان سياسي و جلوگيري از ادامه دستگيريها، شکنجه ها و محدوديتهاي بيشمار اجتماعي، سياسي و فرهنگي از سوي حاکمين ، اعتراض گسترده و همگاني مردم به اين فاجعه حقوق بشري در ايران و پيگيري سرسختانه ي خواستها و مطالبات مبتني بر اعلاميه جهاني حقوق بشر و ميثاقهاي الحاقي آن و تقاضاي آزادي کليه زندانيان سياسي و بازداشت شده گان وقايع اخير از سوي مردم و تمامي فعالين اجتماعي، سياسي، حقوق بشري و ... در داخل و خارج ايران است.

سه‌شنبه ۱۳ بهمن ۱۳۸۸ برابر با ۲ فوريه ۲۰۱۰

فعالين ايراني دفاع از حقوق بشر در اروپا و امريکاي شمالي

کميته دفاع از زندانيان سياسي

کميته گزارشگران حقوق بشر

تجمع مردم و خانواده های زندانیان سیاسی در چهارمین شب مقابل زندان اوین

حدود بیست نفر دیگر امروز آزاد شدند.

بنابه گزارشات رسیده به فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران، خانواده های زندانیان سیاسی و تعداد زیادی از مردم از غروب در مقابل درب اصلی زندان اوین تجمع کردند و خواستار آزادی فوری زندانیان سیاسی و پایان دادن به صدور و اجرای احکام اعدام شدند.
سه شنبه غروب 13 بهمن ماه بیش از 900 نفر از خانواده های زندانیان سیاسی و تعداد زیادی از مردم تهران از ساعت 19:00 در مقابل درب اصلی زندان اوین تجمع کردند و بر آزادی عزیزان خود پافشاری می کردند.زمانی که تجمع خانواده های زندانیان سیاسی و مردم گسترش یافت و پافشاری آنها مبنی بر آزادی زندانیان سیاسی شدت گرفت خانواده و مردم مردم علاوه بر پایین پله ها بر روی پله ها و تا نزدیگی درب ورودی زندان اوین تجمع کردند.
لحظاتی بعد زندانیان سیاسی بتدریج آزاد می شدند و تا ساعت 23:00 در حدود 20 نفر آزاد شدند که 2 آنها زندانیان سیاسی زن بودند. خانواده ها و مردم با آزادی هر زندانی سیاسی شروع به دست وسوت زدن و هورا کشیدن می کردند و تعدادی هم صلوات می فرستادند. زندانیان سیاسی رها شده از بند ولی فقیه با روحیه ای بالا و شاداب در آغوش خانواده و دوستانشان قرار می گرفتند و به حاضرین دست تکان می دادند لبخند می زدند و تشکر می کردند. خانواده های که عزیزانشان از بند رها شده بودند خوشحال و اشگ شوق از چشمانشان جاری بود.
از طرفی خانواده های زندانیان سیاسی که از عزیزانشان بی خبر بودند از آزادشدگان سئوال می کردند و نگرانی در چشمان آنها موج می زد آزاد شدگان به آنها دلداری می دادند و نوید آزادی عزیزانشان و یا اگر اطلاعی از آنها داشتند به خانواده های آنها می گفتند. فضای شورو شادمانی حاکم بر خانواده ها و بهت و تعجب آزاد شدگان از حضور گسترده و استقبال گرمی که از آنها می شد غیر قابل توصیف است.
شب گذشته نزدیک به 60 نفر بر اثر پافشاری خانواده ها ی زندانیان سیاسی و مردم از بند ولی فقیه رهایی یافتند.
فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران